Tegenwoordig zijn we er aan gewend dat de meters op het dashboard exacte informatie over de technische toestand van onze auto en motor geven. De noodzaak van een onderhoudsbeurt, een lage oliestand, te weinig ruitensproeiervloeistof etc. etc., alles wordt aangegeven, zelfs vaak nog voordat het een probleem wordt.

Het brandstofmengsel van de motor rijker afstellen - wat is dat?

Ontstekingstijdstip veranderen - hoogstens nog bij sportvliegers bekend.

Vroeger was dat echter allemaal nog ingewikkelder en het meeste moest zelfs nog worden ontdekt.

De vroege automobilist moest dus over een behoorlijke portie gevoel voor techniek beschikken, want er was altijd wel iets te repareren. Met olie besmeurde handen waren dus eerder regel dan uitzondering.

Bertha Benz en haar zonen reden dus op het gehoor. Toen de aandrijfketting dus was opgerekt en duidelijk hoorbaar over de tanden versprong, reden ze eenvoudigweg naar de smid in Bruchsal, die de ketting weer op spanning bracht.

Ze kregen echter tweemaal behoorlijke pech in het buitengebied, zodat er met 'boordhulpmiddelen' moest worden gerepareerd. Deze beide penibele situaties beschreef Bertha Benz later nuchter als volgt: 'De eerste keer was de benzineleiding verstopt - daarbij heeft mijn hoedenspeld geholpen. De volgende keer was de ontsteking in tweeën gebroken. Die heb ik met mijn kousenband gerepareerd.'

Laat het dus voor hen, die twijfelen aan de rijvaardigheid van vrouwen (machokreet: Let op! Vrouw aan het stuur!), duidelijk zijn dat de eerste lange afstandsrit niet alleen door een vrouw werd ondernomen, maar dat Bertha Benz ook over een grote technische handigheid beschikte.

Probeert men om de prestaties van Bertha Benz in het jaar 1888 in een historisch verband te plaatsen, dan is het goed om erbij stil te staan dat Finland als eerste Europees land in 1906 het kiesrecht voor vrouwen invoerde, Duitsland in 1918 en een Zwitsers kanton in het jaar 1990 de hekkensluiter was.

Het land Baden was echter toen al zeer vooruitstrevend en gaf vrouwen in 1900 als eerste bondsland de gelegenheid om te gaan studeren, 12 jaar na de historische rit van Bertha Benz.

Bertha Benz effende dus niet alleen de weg voor een nieuw beeld van vrouwen, maar zij gaf bovendien blijk van een vaardigheid die zelfs vandaag de dag nog geen gemeengoed is: teamwork! In een later interview gaf zij namelijk aan dat ook haar zonen delen van de route hadden gereden. De ritten tijdens het driedaagse verblijf in Pforzheim, waarbij vele belangstellenden graag meereden, werden zelfs volledig door haar 15-jarige zoon Eugen georganiseerd.

Op de terugreis moest ze door het voortdurende berg op en berg af rijden tussen Pforzheim en Bauschlott (Neulingen) opnieuw aan het repareren. Zoals ze later zelf schreef: 'Het stuk van Pforzheim naar Bauschlott zal ik nooit vergeten. Want in Bauschlott moest een schoenmaker nieuw leer op de remblokken slaan, nadat daarvoor de wagen meerdere keren moest worden voortgeduwd. Van Bauschlott naar Bretten ging het verder weer probleemloos.'

Die schoenmaker was Karl Britsch, nu Pforzheimerstrasse 18, die voor de dappere dame voor het Gasthaus 'Adler' het leer op de remblokken spijkerde.

Kijken we nu terug, dan lijken ons de 120 jaar van 1888 tot 2008 een eeuwigheid. We mogen echter niet vergeten, dat Bertha Benz pas in 1944 overleed, dus 64 jaar geleden. Daarom zijn er nu nog veel mensen in Ladenburg die haar nog persoonlijk hebben gekend. We kunnen ons daarom goed voorstellen dat er ook nu nog verhalen zijn uit de tijd van de eerste rit van Bertha Benz, die door families langs de route van generatie op generatie worden doorverteld.